21 October 2012

Poeta Przezroczysty


http://www.artsconnected.org/toolkit/encyc_colormood.html
Marc Chagall - The Poet with the Birds
Pogodzić się ze światem – namawiał Edward Stachura, ale świat nie jest mi przyjazny.
Popiera mnie w tym Emil Cioran nazywając go
Nie-Miejscem, dlatego nigdy nie masz dokąd pójść. Tęskni się zawsze za tym, czego nie można zdobyć, co znajduje się poza horyzontem możliwości, że jest się u celu.
Wędrówka odbywa się na ziemi i w myślach i żadna nie łagodzi pragnienia.
Pytania i problemy, nierozwiązane, kompromisy i bunty. Pragnienie niemożliwego nigdy nie znika. Granice są zawsze, chociaż często zacierają się, jakby horyzont dawał możliwość dojścia w swoje pobliże, jakby można było dotknąć magicznej linii. Magicznej? Ale co za nią.. wieczność? Raj czy nieskończony, obcy i milczący wszechświat. A więc piekło niezrozumienia, niespełnienia i nieistnienie. Krótki czas na ziemi, w większości marnowany na codzienne czynności. Całkowity mogę być jedynie w rozdarciu – mówi Cioran, który wierzy też w to, że muzyka wpisana jest w duszę człowieka.
Nosimy w sobie całą muzykę, której nie usłyszeliśmy w ciągu życia, która jednak drzemie w głębinach pamięci. Wszystko, co w nas muzyczne, jest sprawą wspomnienia.
Najbardziej boimy się samych siebie i nie umiemy pogodzić się z własnym ja, lub wcale go nie znamy.
Jeden tylko poeta jest w sobie ze sobą. Czy rzeczy nie spadają mu prosto w serce?
Im bardziej jesteś tym bardziej stajesz się wrazliwy – jesteś miejscem,w którym świat staje się dla siebie przezroczysty, Poeto.
Ratunkiem jest według Ciorana sztuka, ale to jest gra o najwyższą stawkę - bycie bezgranicznie sobą.
Ukojeniem niech będzie to, że w naszej wędrówce nie umiemy się zatrzymać, a w niezmierzonej samotności i rozdarciu rodzi się nowe niespełnienie, które prowadzi dalej i dalej..