Oswajanie Świata

"Droga pracuje za nas. Ludzie mówią, że przy odrobinie wyobraźni i skupienia podróżują równie dobrze nie odrywając się od krzesła. Chętnie im wierzę. To są siłacze. Ja nie. Ja za bardzo potrzebuję tego namacalnego oparcia jakim jest przemieszczanie się w przestrzeni."

"Podróż często daje sposobność do wytrącenia z rutyny, lecz nie daje - jak sądzilibyśmy - wolności. Raczej stwarza poczucie pewnych ograniczeń: wyrwany ze swego środowiska, pozbawiony swych nawyków jak grubego opakowania, podróżny zostaje sprowadzony do skromniejszych wymiarów. Rozwija za to w sobie ciekawość, intuicję, zdolność bezinteresownego zachwytu"



...bardzo mnie cieszy, że nie mogę się bez tego świata obejść"










Nicolas Bouvier (1929-1998) - jego życie było jedną, wielką, wspaniałą podróżą. Studiował prawo i literaturę. Opisując poznawane kraje z niezwykłą wrażliwością dotykał istoty rzeczy..

Myśl to forma odczuwania

"Czytanie to dla mnie rozrywka, oderwanie myśli, pocieszenie, małe samobójstwo.
Kiedy nie mogę już znieść świata, zwijam się w kłębek z książką, tym małym statkiem kosmicznym, którym odlatuję daleko od wszystkiego."

Jan Nepomucen z kapliczki w Siennie

        Na rozstajnych drogach w Siennie stoi mała kapliczka. W niej Jan Nepomucen, w stroju "służbowym". Obok jest cmentarz. 

Tam wiedzie cienka nić moich wspomnień. Pradziadkowie i prababcie leżą tutaj. 

W czasie wojny cmentarz ucierpiał a i może następne pokolenia wykorzystały poprzednie miejsca pochówku. Tylko niektóre rodziny można znaleźć. Nazwiska powtarzają się.

Ale są tutaj, w pobliżu swoich rodzinnych wsi, Kochanówki, Krzyżanówki i Starej Wsi.

 




 
Wiki:
         Jan Nepomucen, urodzony ok. 1350 roku, po odmówieniu ujawnienia tajemnicy spowiedzi Zofii Bawarskiej królowi czeskiemu Wacławowi IV (król podejrzewał żonę o niewierność), został poddany ciężkim torturom i w konsekwencji wrzucony do Wełtawy w 1393 roku.
Beatyfikowany w 1721 roku. W ikonografii święty przedstawiany jest w stroju kapłańskim, w sutannie, rokiecie, birecie. W ręku palma męczeńska; niekiedy trzyma palec na ustach, symbol zachowanej tajemnicy.
Jego atrybutami są: klucz, książka, kłódka, krzyż w ręce, zapieczętowany list, most (z którego został zrzucony), pieczęć, wieniec z pięciu gwiazd (w środku napis tacui – milczałem), woda, zamek.
Jest patronem jezuitów, Pragi, spowiedzi, dobrej sławy i tonących oraz orędownikiem podczas powodzi. Jest także patronem mostów.
Jest świętym, który chroni pola i zasiewy przed powodzią, ale również i suszą. Jego figury można spotkać przy drogach, mostach, w sąsiedztwie rzek i na rozstajnych drogach.



 
http://nepomuki.pl/nepomuk/kapliczki.htm

Niebo zakochanych

Spotkali się na moście. Spojrzeli na siebie i od tego momentu  nie potrafili bez siebie żyć.

Marc Chagall i Bella Rosenfeld.

Niebo zakochanych można oglądać w Pałacu Poznańskich – w Muzeum Miasta Łodzi.

"Niebo Zakochanych" Marca Chagalla

Palermo Shooting

            Ile razy w ciągu życia każdy z nas  zatrzymuje się na rozstajach? Wypalony i zmęczony sobą i życiem sławny fotograf musi  znaleźć nową drogę. Robienie zdjęć – shooting jest tu szczególnym wyrazem i przedstawieniem tego zajęcia. Tak właśnie udało mu się ustrzelić Śmierć. Dosłownie – bo z za zakrętu wypada na niego pędzący samochód i w tym czasie robi zdjęcie komuś, kto jest w środku. Cudem uchodzi z życiem a na fotograficznej kliszy nie ma nikogo, jedynie pamięta, że widział przez błysk sekundy kogoś przerażającego z małymi świdrującymi błyszczącymi oczami. 
To niezapomniany Denis Hopper, w jednej z ostatnich ról.

            Śmierć będzie go od tej chwili tropić – nawet w Palermo, gdzie decyduje się wyjechać na specjalną sesję zdjęciową z Millą Jovovicz. Fotograf chce odzyskać coś, co dawno już stracił – wiarę w to, że na świecie jest jeszcze coś prawdziwego, nie tylko kolorowe światła, natarczywe dźwięki miasta i reklamy.

Film został poświęcony dwóm twórcom, którzy zmarli w jednym dniu – Bergmanowi i Antonioniemu – mistrzom Wendersa.

Hugo Simberg - Garden of Death

Jeśli w „Siódmej Pieczęci" Bergmana Śmierć gra ze śmiertelnikiem w szachy to u Wendersa mieszka w bibliotece i domaga się zrozumienia i wyrozumiałości.

Jednak  na fresku, który gra też główną rolę w filmie nie ma litości – to Triumf Śmierci.

Czego się boisz? - pyta pojawiający się w filmie Lou Reed. Wygląda jak duch przybywający z zaświatów, teraz po jego śmierci robi to niesamowite wrażenie. Jeśli nie czujesz śmierci na swoim karku boisz się różnych rzeczy – niezrozumienia, braku uczuć, nienawiści, biedy. 

Początek i koniec życia jako najważniejsze dla człowieka zdarzenia.

Czego się boisz? 
Wciągnięcia do ksiąg Biblioteki, którą zarządza grający śmierć, sam już wtedy chory - Hopper. Tym bardziej jest przejmujący gdy mówi – jestem bramą, a wszyscy się mnie boją.

Wzbudza współczucie u fotografa, który pyta czy mógłby coś dla niego zrobić. Ale nie można nic dla Śmierci zrobić, a tym bardziej zrobić jej zdjęcia, o które przekornie prosi.. Obraz rozpływa się w różnych postaciach i przenikliwej jasności.

Boimy się życia, aby zdążyć zrobić wszystko zgodnie ze swoim planem, zdążyć przed śmiercią.. Ale plany zazwyczaj się zmieniają, krzyżują i nie spełniają się.


Jak żyć? I jak umrzeć?

Wim Wenders - Palermo Shooting - 2008 

Through Lens Darkly

Hugo Simberg painting - wiki 

Soundtrack